Anna: “We waren al vaak gastgezin voor buitenlandse studenten. Het contact met een ander pleeggezin wakkerde onze interesse voor pleegzorg aan. Ik heb in coronatijd veel op internet opgezocht en informatie opgevraagd, ook bij andere organisaties. Op gevoel kozen we voor SDW.”
“Op het moment van aanmelden, zaten onze twee zoons op het middelbaar onderwijs. Dat vonden we ook wel een voorwaarde. Vanwege Covid liep het traject wel iets anders. We hebben een medewerker van SDW over de vloer gehad, maar ook online gesproken.”
Crisispleegzorg
“We gaven aan dat we de voorkeur hadden voor crisisplaatsingen”, vervolgt Anna. “We waren net klaar met de training en er was al een match voor ons. Een jongen van toen 13 jaar is voor een aantal maanden bij ons geweest.”
Tussen de crisisplaatsingen door zijn we aan een weekendplaatsing begonnen. Deze jongen is er nog steeds om het weekend.
In de afgelopen jaren is de vorm van pleegzorg die Anna en Richard bieden wel wat veranderd. “Tussen de crisisplaatsingen door zijn we aan een weekendplaatsing begonnen. Deze jongen is er nog steeds om het weekend. Drie jaar geleden kregen we een crisisplaatsing van een baby’tje van toen vier maanden oud. Uiteindelijk is haar plaatsing een perspectieve plaatsing geworden, wat betekent dat zij nu bij ons opgroeit.”
Ontroerend
“Voor de kleine meid hadden we heel snel spulletjes nodig: kleding, meubels, noem maar op”, weet Anna nog goed. “Van SDW en anderen uit ons netwerk kregen we een hoop spullen. Van vrienden hebben we de kleding van hun overleden dochter mogen gebruiken. Dat is gewoonweg prachtig, ontroerend en lief tegelijkertijd. Ze heeft het met trots gedragen.”
Onderdeel van het gezin
“De jongen en kleine meid horen gewoon bij ons en zijn onderdeel van ons gezin”, zeggen Richard en Anna eensgezind. “We nemen hen gewoon mee in ons leven, dus naar verjaardagen, op bezoek bij vrienden en familie. We doen soms ook gewoon niks en zijn thuis.”
De jongen en kleine meid horen gewoon bij ons en zijn onderdeel van ons gezin
“De liefde die je voor een kind van een ander kan voelen, is zo bijzonder. De liefde die we terug krijgen, is ook net zo bijzonder. Ook de waardering van de biologische ouders is fijn: de ouders van de jongen zijn blij dat we met hen meedenken. Ze zien ons als een verlenging van hun gezin.”
Sparren
“Soms lopen dingen heel anders dan je zou verwachten. Je kan je eigen emoties gewoon niet uitzetten, je geeft om dit kind. Je gaat er voor vechten, want het kind zit inmiddels in je hart. Feitelijk blijven is soms wel een uitdaging. We hebben het over een kind en niet een pak melk. De pleegzorgwerkers van SDW staan voor ons klaar. Het is echt een kunst om een goede begeleider te zijn; we zijn vol lof over hen.”
“Ook het contact met andere pleegouders is heel fijn. Je kan even sparren of juist even je frustratie kwijt. Zij snappen je beter omdat ze in dezelfde situatie zitten. We hebben veel nieuwe mensen leren kennen en mooie nieuwe vriendschappen ontwikkeld.”
Veel geleerd
“We hebben heel veel geleerd; van de jeugdzorgwereld (met alle afkortingen), maar ook hoe wij als persoon zijn en de veerkracht van de kinderen. We hebben ook geleerd geduld te hebben, wat niet mijn sterkste kant”, zegt Anna glimlachend.
Stel je open voor een kind en het gaat eigenlijk vanzelf
“Er zijn heel veel mensen die complimenten geven en zeggen: Ik zou dat nooit kunnen wat jullie doen. Laten we eerlijk wezen, ook wij hadden niet gedacht dat wij dit konden. Maar stel je open voor een kind en het gaat eigenlijk vanzelf.”
*Vanwege de privacy zijn de namen van de pleegouders gefingeerd.
Heb je ook interesse om pleegouder te worden? Kijk voor meer informatie op www.sdw.nl/pleegzorg
